Yıllardır süregelen bir mücadelenin bugün ki yansımalarını okuyabiliyor musunuz?  Yoksa, ezbere bir yolda, doğaçlama bir gelişmenin peşinde misiniz bir karar verin? Toplumsal değişimin fitilini ateşlemek üzere nice zamandır bir çok kişi/grup elinde meşale misali ateşiyle diaspora kulvarında kendi içinde yarışıyordu. İşte şimdi, Çerkes toplumuna egemenler tarafından örülmüş sakarya kabuğu, tarihin en derin darbesini aldı ve çatladı ve o çatlakta süregelen mücadeleler ışığında, mücadele unsurlarından birinin parçası olarak bende rahatça söyleyebilirim ki, ne mutlu bize ki; halkımızın gözüne set gibi örülmüş bu algı duvarı kırıldı ve hatta param parça oldu. Ne zaman harekete geçeceksiniz, şimdi değilse ne zaman? Biz değilsek kim arkadaşlar. Halkımız, tarihte hak ettiği yere belki bugün soykırımdan sonra en yakın mesafede duruyor. Bundan seneler önce, salonlara hapsedilmiş örgütlerin çeperlerine giriştiğimiz operasyon, sokağa taşan bir harekete gebe bırakmıştı bir çok dinamiği, işte bugün o dinamiklerin salonda kalmak için direnenleri ya kapandıkları salonların enkazı altındalar, ya da o enkazın altında kalmak üzereler. Fakat sokakta akan pratiklere karışanlarımız, halkımız adına somut delillere dayalı nice umudun kaynağına dönüştüler. Biz, elimizden egemenlik hakkımızı zorla kendine yedekleyenlerin siyasetlerine, bizimle aynı kadere zorlanmış halklarla birlikte itaatsizlikte bulunmuştuk. Şimdi bu halkın kendini temsil etme egemenliğini, kendisinde halkından emsal kalmayan ucubelerin ellerinden söküp aldık ve bu halkı temsil etme yetkisini, bu halkı geleceğe bugünden daha kararlı bir şekilde ulaştıracakların ellerine uzattık. İşte şimdi sokakta, toplumsal meselelerine duyarlı ve görülen ve duyulan bir halk olmanın kapıları aralıktır. İşte şimdi, yıllar önce salonda kalmak için her türlü direnişi sergilerken tabanı tarafından sokağa zorlanan yapıların, fedakarlık yapmasına öncülük etme şerefi de bizlere kaldı. Bugüne taşıdığımız anlamı, yarına etkili bir güce çevirmek üzere hiç kimsenin fedakarlıkta bulunmasını beklemeden, kendimizden fedakarlık ederek başlamaya hazırız. Biz halkız ve bir halk olduğumuz müddetçe güçlü kalacağız ve gücümüz yurdumuzdan diasporaya, içerisinde bulunduğumuz her bölgede haksızlığa uğrayanların silahı, haksızlık edenlerin korkusu olacaktır. Tarihten bize miras kalan bu adalet anlayışı, hiçbir zaman terk etmeyeceğimiz ve her zaman sahipleneceğimiz onurumuzdur. 

Sırrı Süreyya’nın söyledikleri hala hafızamda, hani o devlet televizyonu olan TRT’nin Kürtçe, Arapça yayınları örnek gösterilerek bir de Adigece yayın isteniliyordu  ya, işte o zamanların birinde adına Lejen Xase denen bir çalıştaya katılmıştı Sırrı Süreyya. Ne demişti sayın Önder? Devlet televizyonunun anadil yayınları üzerine “ucube” televizyon açın demişti. Bunu yapacak şartlar, bunu yapacak nitelikler var demişti. İş o gündür, kapandı. Sadece eylem yapabilmiş olabilmek için sürdürülen söylemlerin ardına, bu olanakları hayata geçirip ne kadar ciddi olduğumuz daha da anlaşılabilirdi. Fakat şuan, yaklaşık 2 aydır gençlik meclislerinde tartışması dönen Adigece Televizyon projesi için, nitelik ve prensip sağlandı. Şimdi, istemekten öte, yapma aşamasında duruyor. Bilinmesini isterim ki; Adigece yayın yapan bir televizyonu, internetten hayata geçirecek konumdayız ve çalışmalarımız şuan için yeterli, şimdi prensipte anlaşılan konular üzerine bir yapının inşası kalıyor. Küçük ekonomi yüzünden, adımlar yavaşta olsa yüksek kararlılık bu problemlerin yoldan vazgeçilmesine engeldir. Bu televizyonu yayına sokacak nitelik ve becerideki arkadaşlarımızın da, ısrarcı ve kararlı duruşları beni heyecanlandırıyor. İyi şeyler sadece talep edilmekten ziyade, şartları değerlendirerek bir yandan uygulamaya geçilmelidir. Bu arada, biz yayın hayatına başlasak, trt çerkesçenin bir ucubeye dönüştürüleceğini savunsakta, devletin halklara eşit yaklaşımı gereği trt çerkesçenin de yayın hayatına girmesi konusunda ısrarcılığımızı sürdüreceğiz.

Şimdi gelelim sizin elinizden ne geleceğine?
Konu hakkındaki toplantılarımıza katılıp, fikirlerinizle ve düşüncelerinizle bizleri ilerletebilirsiniz. Kurulacak yayın inisiyatifi içerisinde görev üstlenebilir, bu görevinizle televizyonumuzu daha da güçlendirebilirsiniz.
Kültürel, tarihi veya kurgu senaryolar yazabilirsiniz. Ya da yazılmış senaryolarda rol üstlenebilirsiniz. Bu projenin bir parçası haline gelebilir ve bu projeyi genişletmeye yardımcı olabilirsiniz. Fazla kameralarınızı bizimle geçici-kalıcı olarak paylaşabilir, Çerkes kıyafetleri konusundaki sorunlarımızda yarımcı olabilirisniz. Ya da bir kamera veya malzeme almaya yönelik kampanyamızda onlarca kişi gibi siz de katkıda bulunabilirsiniz.

Biz sömürülen her taraftayız ve sömürülen her yerimizde, sömürgecilere karşı birleşmenin arifesindeyiz. Fedakarlık yapmayı öğreniyoruz, fedakarlık yapmayı paylaşıyoruz, fedakar olmaya çalışıyoruz ve emin olun, fedakar olmanın da arifesindeyiz ve eğer birleşebileceksek bunu fedakar olmayı başararak yapacağız. Herkesin biraz fedakar olmasını istiyoruz, zamanınızdan fedakarlık edin, bireysel düşüncelerinizden fedakarlık edin, kişisel yaklaşımlarınızdan fedakarlık edin. Birbirimize aşık olmak zorunda değiliz, birbirimize karşı fedakar olmak zorundayız. Fedakarlığın da beşiğinde, bir öncesinde, bir adım gerisindeyiz ve şuan ki tek arzumuz, çalışmamız, bir sonraki adımımız da fedakar olmaya yönelik. İşte bu yüzden, umudumuz hiç olmadığı kadar yüksek. İşte bu yüzden inanıyoruz. Birbirimize güveniyoruz. Birbirimizi sevmek zorunda değiliz, ama birbirimizi anlamak zorundayız ve anlamak için fedakarlık ediyoruz.

İşte şimdi, sessiz kalma anlayışını içimizden söküp atalım! Ne varsa dökelim ortaya. Biz susamayız, zaten karşımızda konumlanan tüm faşist güçlerin tek arzusu bu değil mi? Sessizliğimiz onların cesareti değil mi? Onların bu aptal cesaretlerini sarsmak için konuşacağız! Olmadı bağıracağız! Hiç sessiz kalmayacağız!  Çözüm bu, aramıza giren sessizlik bloklarını yok ettikçe, hiç görmediğimiz yerlerden bizim gibi düşünen insanlarla tanışacağız. Her nitelik sahibi insan, kavgamızı daha anlamlı kılacak. Korkmayın, çünkü bugün tepki almaktan korktuğunuz toplumun izbe yerlerinden insanlığa ve adiğeliğe faydalı hiçbir nitelik kalmadı. Nitelikli olmak, nicelikli olmaktan daha şereflidir ve bu toplumun insanlığa karşı onurlu tarihi, bugün bizlerin omuzlarına oturmuştur. Biz konuştukça; tarih bu onurlu halkı asla unutmayacaktır.

Tarihimize yakışır bir yarının ipucu veriyorum! Konuşacaksınız! Konuşacaksınız! Konuşacaksınız!

Sessiz kalıp, ortak olmayacaksınız. Konuşacaksınız! Nerede bir ezilen görseniz yanına gidip omuz verecek, onu ezene karşı savaşacaksınız ve bunu konuşacaksınız!
Bu dünyayı kadın mezarlığına çeviren eril zihniyete karşı en önde savaşacaksınız ve bunu konuşacaksınız!

Asla, Asla sessiz kalmayacaksınız!

Genelde ekonomik ve sosyokültürel değişimler üzerine konuştuğumuzu ne yazık ki görüyorum, halbuki tüm bu sorunların da derin merkezinde ‘kadın’ vardır ve genelde eksik kalınan mühim yerlerden birisi de bu konudur. Geçenlerde, bir Wubıh köyünde yapılan toplantıda da bu anlaşıldığından olsa gerek, söz konusu edilmiş ve konuyla ilgili çalışmaların yapılacağı sinyali verilmişti. Şimdi dört gözle, kadın arkadaşlarımızın bu konuda çalışmalar yapmasını beklemekteyim. Olacağına dair de güçlü bir umudum var, olması gerekliliğine de inancım tamdır. Kadının bu coğrafyadaki konumunun hayatımıza taşıdığı eksikliği çok fazla yaşasakta, bu coğrafyanın erkek egemen anlayışıyla birlikte bize sinen asimilasyona maruz kaldığımızdan olsa gerek, bu konuyu genellikle es geçmiştik. Bundan yıllar önce, bir örgütlenmede bu konu hakkındaki taslak önerime müdahale edildiğinde, müdahalenin edilme biçimi ve örgütlenmenin yürütme kısmındaki sağlıksızlıklardan ötürü henüz yeni girdiğim bu hareketin içinden hemencik geri çıkmıştım. Gerçi o arkadaşlar, benim çıkışım üzerine bir spekülasyon yaratma denemesinde bulunmuşlardı. Halbuki o arkadaşların sözde beklentisi gerçekleşmiş olsaydı, o zaman kendileri için daha rezil bir durumda olabilirdi. Neyse, sonuç olarak tüm dünyada, kadın özgürlüğünü destekliyorum ve elbette tüm dünyayla birlikte bir de Çerkes kadınlarının özgürlüğünü önemsiyorum. Onları; evinde yemek pişiren, oda süpüren, gönüllü hizmetkarlar olarak asla ve asla kabul edemem. Onların yaşadıkları dünyaya etkileri, halkımızın gelişimidir ve mutlaka bunun farkına varmalıdırlar. Türkiye, kadın hakları ve özgürlüklerine sürekli ve sistematik olarak vahşileşen bir ilerleme çizmektedir. Türkiye’de kadın hareketinin ve özgürlüğünün en başta buna bir son vermek üzere ortaklaşması ve dayanışması lazımdır. Biz de, Çerkesler olarak bu ülkede kadına reva görülmüş o rezil geleceği altüst etmekte üstümüze düşeni mutlaka yapmalıyız. Bir adım geri durmadan, kadın hakları ve özgürlüklerini örgütlü yapılarımıza anlatmalı ve kadın meclisleri oluşturmasını sağlamalıyız. Bu konuda bir ivedilik şart.

Birileri var ki; tarihten neredeyse yarım asır zaman tüketmişler. Helali hoş olsun, Allah’ın onlara verdiği ömrü canları istediği gibi kullanmışlar. Yemişler, içmişler, almışlar, satmışlar, bir oraya, bir buraya koşmuşlar, orada-burada konuşmuşlar.. Helali hoş olsun, bizim onların yarım asır yaşamlarına dair herhangi bir itirazımız ne haddimize, biz kendimizde onların bu yarım asırlık yaşamına söyleyecek hiçbir hak ve hiçbir gerekçe bulamıyoruz. Tek diyebileceğimiz, ne yapmışlarsa kendilerine, iyisiyle-kötüsüyle.. Fakat, yiye-içe, koşa-koşa, geze-geze geçirdikleri bu ömürde, benim de geleceğimi ilgilendiren birşeyler için, olanlar-olmayanlar.. iyi şeyler-kötü şeyler için bırakın, azıcık teşekkür, azıcık itiraz edeyim. Bu benim hakkım diye düşünüyorum. Benim geleceğimi ilgilendiren yapılmış veya yapılmamış herşey için bir çift sözüm var.

Bana, bir Adığe olarak yaşayabilmem için hazır bir dünya miras bırakmadınız. Belki de bıraktırmadılar. Fakat sonucunda; bana güzel bir Adığe olarak yaşabileceğim bir dünya, sizin ellerinizden ve mücadelenizden tepsiyle sunulmadı. Bugün de, öyle bir dünyada olmadığımızı söylemek için onlarca nedenim var değil mi? Yani sevgili yarım asırlık ömür tüketen büyüklerim size zahmet, bana güzel bir dünya bırakmışsınız gibi ahkam kesmeyi bırakın. Ben sizin de, mücadelenizin de miras yiyeni, yiyeceği değilim. Allah şahit siz de biliyorsunuz; bugün sizin nerede bir emeğiniz varsa, benim ve benim gibi onlarca gencin o emeğinizin altında imzalarımız var. Yani şimdi azıcık konuşulur olmaya başlayan halkımızın talepleri için, bize sunduğunuz fırsat muamelesi yapmaktan vazgeçseniz iyi olacak. Yani bu hakkı, sırf ağaran saçınızdan-sakalınızdan almaya çalışıyorsanız, kendinizi düşürdüğünüz bu küçük durum bizi utandırmaktan ötesine gitmiyor. Çerkes Soykırımı Tanınsın (İnisiyatifi) farkındalık eylemi dahil, meclise birilerinin sağlık sorunları yüzünden bir türlü verilemeyen o meşhur “imza kampanyasına” kadar.. HDP organizasyonlarında açtığınız bayraklardan, Alevi mitinglerinde verdiğiniz bir kaç poza kadar ve hatta Adalet Yürüyüşü ismiyle Antalya’dan – İstanbul’a varan bir yürüyüşte “Çerkes Soykırımı” ile ilgili giydiğiniz t-shirtlerle verdiğiniz pozlardan, dedelerinizin malı gibi propaganda malzemesi olarak kullandığınız materyallere hepsinde aktif olarak nasıl olduğumuzu unutacak kadar bunamış olamayacağınızı düşünüyorum. Aynı zamanda, bugün yerden yere vurduğunuz diğer örgütlerle, CAFERAĞA’da bir HDP organizasyonundan, Halkların Demokratik Şöleni’nde bir şarkı nağmesine, onlardan aldığınız ÖDÜLLERDEN, yaptığınız ziyaretlere kadar, herşeyi bildiğimizi unutacak kadar hafızasız da olamazsınız. Bunlar daha dün ki meseleler. Bugün sizin kendinize mesele ettiğiniz şeyi karalamaya yönelik, böyle balık hafızalı söylemleriniz ya kolonya gibi uçucu hafızanızın ya da kendi çevrenizdeki insanları aptal yerine koymanızın bir ürünü.

Gelelim şu “Bu sefer öyle olmayacak” mevzusuna isterseniz.

Geçmişte, tam bir şeyler o burnu yere değmeyen süper egolar yüzünden bölünüp paramparça edilmiş mücadele geçmişi var ya, sizin gençliğinizden bize miras kalan, hani bize; “istediği olmadı” diye kimlik davasını kişisel çatışmalara kurban edilen bir miras bıraktınız ya.

işte bunu hiç unutmayın… “Bu sefer öyle olmayacak”

Hayatı boyunca yalan bir tarih ve çarpık bir milliyetçiliğin kışkırtıcı sloganlarından başka hiçbir şey öğrenemeyen bir topluluğu ne kadar ciddiye alıyoruz? Bırakın konuşsunlar, sonuçta tarihi konuşanlar değil, tarihi koşturanlar oluşturuyor. O topluluğun söylediklerini ciddiye almak, oluşan tarihe karşı sorumluluklarımızda bizleri yıldırmaktan ötesine geçemez. Bırakın konuşsunlar, şunu iyi bilin: Bugün “en çerkes benim” diye çırpınan o yığınların, gelecekte halkımıza dair bırakacakları en ufak bir iz yok, o iz olmadığı için biz; onların “şatafatlı” çerkeslik nidalarına teslim olmayacağız. Çünkü bu yığınların geleceğe Çerkeslikle ilgili bırakacakları tek iz; erimektir ve aslında biz tam da bu erimeye karşı harekete “Çerkeslik” kimliğiyle katılmaktayız.

Biz bir devlet içindeyiz ve bu devlette bir halk olarak hiçbir yerimiz yok, hiçbir hakkımız da yok, hiçbir sözümüz, hiçbir gücümüz de yok ama bundan daha trajik olan, içimizde o devleti yansıtan aynalar var ve o aynaların kendine dair hiçbir yeri yok, hiçbir hakkı yok, hiçbir sözü ve hiçbir gücü de yok. İçinde olduğumuz devlet “Kahraman Çerkesler” diyor, içimizdeki devlet yansımaları “biz kahramanız” diye bağırıyor. İçinde olduğumuz devlet; “Asil Çerkesler” diyor, içimizdeki devlet yansımaları “biz asiliz” diye bağırıyor! Peki; kendi yok olmakta olan dilini, kültürünü koruyamayan, kendine faydası olmayan, başkalarının hizmetçiliğini onuruyla bağıran bir toplumun bağırdığı “kahramanlık ve asalet” nidaları, halkımızı, bizi, kendilerini aptal durumuna düşürmekten daha ötesi sayılabilir mi?

Bakın açık açık söylüyorum, söz uçar kavga kalır! Bırakın İçimizdeki devlet istediği kadar konuşsun. Siz çalışın, dört bir yandan bu halkı, tarihte layık olduğu konuma getirmek, dünyada adaleti ve özgürlüğü savunan vicdanları insanlarına tekrar kavuşturmak, dilini, yurdunu, tarihini bilen aydınlık nesillere yol vermek için: İçimizdeki devlete inat, yüreğimizdeki yurda yakışanı yapın! Çalışın!  Çerkesliği, insanlığın yanında, barışçıl ve adil bir yaşamın yoluna getirin. Bugün bizlere “tetikçilik ünvanı” kazandıranlara inat “adaletli, özgürlükçü, bilinçli, barışçıl” davanın içerisine getirin.

Şurası artık kaçınılmaz bir gerçektir; İçimizdeki Devlet yerlebir oluyor. İçimizdeki İNSAN büyüyor.

En çok bize güveniyorum, size ise hiç kusura bakmayın; ağzınızla kuş tutsanız dahi temkinliyim. Çünkü sizin hep ertelediğiniz bu dava, bizim sırtımıza aldığıuız yükle ayağa kalkıyor ve sizin bize rağmen bize koyduğunuz her şerhi, bizim mücadelemiz aralıyor. Bizim bir vazifemiz var, bu vazife ise halkımızı en ileriye götürmek ve biz, içinde olduğumuz tüm örgütlerden; aynı yere yürüyoruz! ‘GELECEĞİ ÖRGÜTLÜYORUZ’