Hemen yanıbaşımızdaydı halbuki savaş, hemen yanıbaşımızdaydı. Çocukları öldüren kurşunların parasını cebinizdeki kuruşlarla ödüyorduk. Ödememiş gibi yaşıyorduk. Ana haber bültenlerine düşen ölümün istatistiklerini izlerken, sözüm ona; üzülüyorduk. Zalimin, kurşunlarını cebimizden öderken, ölenlerin istatistiksel verileriyle; çirkin bir politikanın ajitatörlüğüne ortak oluyordunuz. Hiç inandırıcı gelir mi bu? İnsanları evlerinden, kentlerinden akın akın açlığa ve istanbul’daki metrobüs duraklarında dilenmeye zorlayan bu savaşı kim destekliyor diye bakmak yerine, buraya gelenlere iki parça ekmek verdik diye övünüyorduk değil mi? Peki hiç; o insanları bizim iki parça ekmeğimize mahkum etmenin nasıl kötü bir şey olduğuyla utanabilecek miydik? İsterseniz bütün Suriye’yi getirin buraya, fakat unutmayın ki; onları muhtaç duruma taşıyan politikaların bir parçasıyız ve hiçbir yardımımız bu utancı silmeyecek. Siz insanları, metrobüs duraklarının önlerinde ekmek için dilenmeye muhtaç ettiniz ya? Allah sizin belanızı versin. Bir de, onlara iki parça ekmek verdik diye seviniyor, olmayan vicdanınızı avutuyorsunuz. Yüz karasısınız. Hepiniz zalimsiniz niye biliyor musunuz?
Zalime susmak, zalim olmaktır. Zalime sustunuz..! Yetmedi, aynı ağzı paylaştınız. Yetmedi, aynı algının bir parçası oldunuz. Yetmedi, zulmünü onayladınız. Yetmedi, zulüme ortak oldunuz. Yetmedi, meşrulaştırmak istediniz. Yetmedi, izlerini kapatmaya çalıştınız. Yetmedi, küfür ettiniz. Yetmedi, çirkinleştiniz. Kötüydünüz; yetmedi. Zalimleştiniz. Ölüleri ayırdınız, ölüleri böldünüz, ölülere küfür ettiniz, ölülerin anılarına hakaret ettiniz. Çocukları, cebinizdeki kuruşlarla öldürdünüz. Yetmedi; sizin bu pisliğinizi temizlemek, harabeye çevrilmesinde kuruşlarınızla destek olduğunuz kentlerin çocuklarına umut olmaya giden insanları; küçücük vicdanlarınızla alenen terörist ilan ettiniz. Yetmedi, cebinizdeki kuruşlarla onların da öldürülmesine vesile oldunuz. Yetmedi; çocuklara umut taşıyan çocukların ölülerine bile küfür ettiniz. Sizin sildiğiniz insanlık onurunu, yeniden inşa etmek isteyen çocukların anılarına hakaret ettiniz. Bizim inandığımız Çerkeslik “Onur candan önce gelir” der ve “Çerkeslik insanlıktır” diye devam eder. Bizim yoldaşlarımız, insanlık onurunu en üst seviyede tutarak savaşın yaktığı kentlere su olmaya, çocukları güldürmeye gidiyorlardı. Bu onuru, canlarından önce sayıyorlardı. Bunu da, sizin zalimleştirdiğiniz kişilerin bombalarıyla şehit olarak hepinize gösterdiler. “Çerkeslik İnsanlıktır” şiarını en önde, tereddütsüz ve onurla taşıdılar. Taşırken katledildiler. Katilleri, sizsiniz. Sizsiniz çünkü zalime sustunuz, yetmedi; aynı dili konuştunuz. Yetmedi, öyle güzel insanlara “terörist” algısı yaratma çabalarının bir parçası oldunuz. Yetmedi, zulümü onayladınız. Yetmedi, küfür ettiniz. Çirkinleştiniz. Onurunuzu sattınız. Kendini yoldaşlarımızın arasında patlatan zavallı, sadece zavallı bir araçtı. O aracı tetikleyense, kuruşlarınızla güçlendirdiğiniz tetikçi anlayıştı. O tetiği tutan sizdiniz. Katil sizsiniz. Sizi asla unutmayacağım. Bugün konuştuğunuz hiçbir şeyin yok olmasına izin vermeyeceğim.
Ama sanmayın ki şehitlerimizin anısı silinecek, kavgası bitecek. Sizin aracınızla katlettiğimiz yoldaşlarımızın kanı, öldükleri yerde buluştu ya. Biz de, bunun anısıyla pratikte birleşecek ve sizin gibi zalimleri yeryüzünden silene dek mücadele vereceğiz.
Sindiğiniz izbe köleşerin küfü oldunuz,
siz o küfün kölelerisiniz ve biz sizi kendinizi çürütmeye mahkum ediyoruz.