Direniş bitmedi, azalmadı öfkemiz ve inancımız…
Aslında azalan bir şeyler yok, biz kavgamızın azaldığına hiç şahit olmadık; kavgamız hep katlanarak arttı. Barikatların ardı, insanlığın vatanı olmaya Gezi’de başlamadı! Gezi’yi direnişin vatanı yapmaya çalışsalarda, sanki insalığın bu coğrafyasında Gezi’den başka direniş olmamış gibi algılasalar, algılatmaya çalışsalarda; biz Gezi’nin, insanlık için direnenler tarihinde durduğu yeri hep haykıracağız. Gezi direnişi; ne es geçilecek kadar küçük ve anlamsız değil ne de özgürlük tarihinin tek başına sığacağı kadar anlamlı ve büyük değildir. Gezi; Zalimin zulmüne isyan edenlerin hep beraber çizdikleri hürriyet-i halk sınırının bir parçasıdır.
Bugünler, net günler: Bu günler de küçük hesaplar için sokaklarda büyük isyana katılanların aramızdan çekildiği ve özgürlüğü için dövüşenlerin barikatın ardında kurdukları vatanı güçlendirdikleri günlerdir. Küçük hesaplarıyla gelenler, büyük bir hayal kırıklığıyla dönüyorlar; bu hayal kırıklığı tam anlamıyla şöyle tarif edilebilir: Almak istedikleri erk için aradıkları askerler; barikatın ardındaki özgürlük vatanında yok, el değiştirmesini istedikleri iktidar için, onları iktidara taşıyacak yol yok. Barikatın ardında; cesur adamlar var ve bu adamlar; ne istediklerini biliyorlar. Ne istediğini bilmeden aptalca yönetilen bir yığın yok.
ve ne istediklerini bilen bu adamlar;
zulümün kendine bürüdüğü kavramsal varlığı; bir elden diğer ele vermeyecekler. Zulümü yeryüzünden silene dek, barikatlarla çizdikleri insanlık sınırını yeryüzüne yayacaklar.